نماهنگ نفوذ

نفوذ چیست؟

جهت نمایش کلیک کنید

احکام ویژه ایام انتخابات

احکام ویژه ایام انتخابات

۱-  آیا شرکت در انتخابات جمهوری اسلامی ایران شرعا واجب است و عدم شرکت حرام است؟

ج) شرکت درانتخابات نظام جمهورى اسلامى براى افراد واجد شرایط، یک وظیفه شرعى، اسلامى و الهى است.

 

۲- آیا شرکت در انتخابات جمهوری اسلامی ایران واجب عینی است یا کفایی؟

ج) واجب عینى است.

 

۳- با توجه به این که زن جهت شرکت در انتخابات می‌بایست از منزل خارج شود آیا واجب است از شوهر اجازه بگیرد ؟ و اگر شوهر به همسرش اجازه شرکت در انتخابات را ندهد یا رضایت نداشته باشد تکلیف زن چیست؟

ج) شرکت در انتخابات منوط به اذن شوهر نیست.

 

۴- حکم رأی دادن سفید و بی نام چیست ؟ در صورت عدم شناخت و تحقیق ، یا تحقیق کافی و عدم وصول به نتیجه و تحیّر در انتخاب اصلح چطور؟

ج) در هر صورت اگر رأی سفید دادن موجب تضعیف نظام اسلامی باشد، حرام است.

 

۵- در صورتی که به شخصی رأی داده شود و بعداً ایشان آن طور که باید به احکام اسلامی عمل نکند و موجب نارضایتی گردد ، آیا فرد رأی دهنده ، در محضر خداوند متعال مسئول خواهد بود یا خیر ؟

ج) اگر بر طبق موازین شرعی عمل کرده است، مسؤول نخواهد بود.

 

۶-  در ایام انتخابات جهت شناخت کاندیدای مناسب، می‌بایست نواقص و عیوب و امتیازات آنها را در گذشته و حال تفحص کرد تا فرد لایق را پیدا نمود، آیا صحبت کردن پشت سر کاندیداها برای انتخاب فرد اصلح، ‌ جایز است؟ ملاک چیست؟

ج) در امور مربوط به انتخابات در حد مشاوره، اشکال ندارد.

 

۷ -  با توجه به نزدیکی زمان انتخابات آیا دعوت بسیج از کاندیداها برای تبیین مواضع خود در مسجد اشکال دارد ؟

ج) باید بر طبق قوانین و مقررات  نظام اسلامی عمل شود.

 

۸ - حکم شرکت یا عدم شرکت در انتخابات سایر کشورها چیست؟ آیا در این حکم فرقی بین کشور اسلامی و غیر اسلامی و انتخابات رسمی کشوری و انتخابات غیر رسمی کوچک وجود دارد یا خیر؟ اگر فرق دارد، حکم هر کدام چیست؟

ج) به طور کلى شرکت در انتخاباتى که موجب جلوگیرى از فساد و یا  فساد بیشتر شده و یا شرکت نکردن موجب تضعیف اسلام و مسلمین شود، واجب است.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی مقام معظم رهبری

نحله ها، فرقه ها و نمادها

کتاب نحله ها، فرقه ها و نمادها اثر استاد محمد تقی فعالی از چاپ خارج شد.

این کتاب در قطع رقعی به همراه نرم افزار چند رسانه ای به مبلغ یکصد هزار ریال  در اختیار علاقمندان قرار می گیرد.

فهرست مطالب

دیباچه
فصل نخست: نحله‌ها و فرقه‌های هندی
یک) آیین برهمن (هندوئیسم)
دو) آیین جین
سه) آیین بودا
چهار) تنتره
پنج) آیین سیک
شش) آیین یوگا
هفت) رام الله
هشت) أُشو
نه) کریشنا مورتی
ده) دالایی لاما
فصل دوم: نحله‌ها و فرقه‌های آمریکایی
یک) عرفان ساحری (سرخپوستی)
دو) اکنکار
سه) پائولو کوئلیو
چهار) شیطان‌گرایی مدرن
فصل سوم: آیین یهود
فصل چهارم: مسیحیت تبشیری
فصل پنجم: فراماسونری
فصل ششم: نحله‌ها و فرقه‌های چینی
یک) تائوئیسم
دو) آیین ذِنْ
سه) فِنْگ شویی
چهار) ریکی
پنج) فالون دافا
فصل هفتم: بهائیت
فصل هشتم: زرتشت
فصل نهم: داعش

برای تهیه این اثر از ساعت 8 صبح الی 20 با شماره 09194523947 تماس حاصل فرمایید.

یادبود شهید حجت الاسلام تمام زاده مدافع حرم و مرحوم حجت الاسلام سازگار

به گزارش خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام والمسلمین محمد سعیدی  شب گذشته در گردهمایی طلاب و فضلای کرج و اشتهارد مقیم حوزه علمیه قم و یادبود شهید حجت الاسلام تمام زاده مدافع حرم و مرحوم حجت الاسلام سازگار در دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم گفت: بسیج به امر امام راحل تشکیل شده و منشاء خدمات بسیاری در تاریخ انقلاب اسلامی بوده است.

وی افزود: بسیج در جنگ تحمیلی و عرصه های سازندگی و اجتماعی همیشه در کنار رهبر کبیر انقلاب بوده و  امروز نیز بازوی توانمندی برای ولایت فقیه در مقابل هجمه های دشمنان و فتنه های زنجیره ای است.

مدیر دفتر امور طلاب ودانش آموختگان حوزه علمیه استان قم گفت: وظیفه امروز بسیج در عرصه های مختلف بسیار سنگین است و به قول مقام معظم رهبری، این شجره طوبای نظام اسلامی  باید مقتدرانه و با درایت وظایف محوله را به نحو احسن انجام دهد.

وی تصریح کرد:تمام هم و غم دشمنان این است که ما یک حوزه مسخ شده باشیم؛ یعنی صورت کار حفظ شود، ظاهر و لباس باشد ولی از باطن پروری در حوزه خبری نباشد.

وی با بیان این که دشمنان می خواهند، حوزه ما حوزه خنثی باشد و عارف پرور، اخلاق محور و اخلاق پرور نباشد گفت: دشمن به شدت به دنبال بی اخلاقی در حوزه است و می خواهد طلاب را از زی طلبگی دور کند و برای این امر برنامه دارد.

وی افزود: بزرگان حوزه همیشه سفارش می کنند،مشکلات معیشتی و کاستی ها، نباید مانع رشد معنوی حوزه ها شود؛ حوزه های علمیه با وجود سخت ترین شرایط از نظر سیاسی و چه از نظر اجتماعی هویت خود را در هر زمان و عصری حفظ کردند.

مدیر دفتر امور طلاب ودانش آموختگان حوزه علمیه استان قم گفت:  امروزه متاسفانه خواسته دشمنان این است که طلاب ما را درگیر مسایل ظاهری، ارتباطات مجازی و.... کنند؛ ما نباید نسبت به این قضیه بی تفاوت باشیم؛ دغدغه همه بزرگان حوزه این است که هر کسی و به هر نحو و هر مقداری که می تواند در این زمینه کمک کند و این دغدغه ها را از حوزه دور کند.

وی تصریح کرد: همه طلاب باید سعی کنند در هر زمینه های که فعالیت می کنند، در مسیر توقعات امام زمان(عج) حرکت کنند؛ باید به شکلی عمل کنیم که مرضی رضایت امام زمان(عج) که همه ما سربازان ایشان هستیم باشیم.

وی گفت: در این زمینه طلاب بسیجی وظیفه ای بسیار سنگین تر دارند زیرا باید با علوم برگرفته از مکتب اهل بیت(ع) و با پشتوانه نظام ولایت فقیه و با نگاه بصیر و نافذ خود تمام تشنگان این معارف را سیراب کنیم.

مدیر دفتر امور طلاب ودانش آموختگان حوزه علمیه استان قم گفت: طلاب و بسیجیان در بسیاری از زمینه ها رسالت ها و دشمنان مشترک دارند؛ طلاب شیعه و مکتب اهل بیت(ع) و بسیجیان، دشمنان قسم خورده ای دارند که می دانند که این جوانان برومند بزرگترین مانع آن ها برای استیلا بر این کشور هستند.

روایتگری عاشورا

نرم افزار حماسه عاشورا(روایتگری) ویژه مبلغان محرم

نرم افزار حماسه عاشورا (روایت گری)  شامل مطالب  درباره  مرگ معاویه، حرکت امام حسین (ع) از مدینه به مکه، مکه، رفتن خانه عباس بن عبدالمطلب، رسیدن نامه‌های کوفیان، حرکت آن حضرت از مکه به طرف کوفه با ذکر منازل، رسیدن به منزل خزیمه، رسیدن به منزل زباله، رسیدن به منزل جبل ذوحسم و رسیدن به کربلا، برای زائران به تصویر در می‌آید و شرح هر کدام به تفصیل ارائه می‌شود.

اتفاقات روز دوم محرم الحرام سال ۶۱ هجری و چینش خیمه ها، روزهای سوم، چهارم، پنجم، ششم، هفتم، هشتم، صبح نهم و عصر نهم محرم الحرام، شب عاشورا، صبح عاشورا، ظهر عاشورا، عصر عاشورا، بنی هاشم و شهادت حضرت علی اکبر (ع)، شهادت حضرت ابوالفضل العباس (ع)، شهادت حضرت علی اصغر (ع) و شهادت امام حسین (ع) از دیگر اسلایدهای حماسه مصور عاشورا است.

ادامه و دانلود

گزارش تصویری رمضان 94

عملکرد  گروه فرهنگی تبلیغی سفیران تربیت استان البرز(کرج)  

در ماه مبارک رمضان باهمکاری معاونت فرهنگی اجتماعی و ورزشی شهرداری کرج

در پارک فاتح.نبوت. چمران

عید فطر

امام رضا(علیه السلام) فرمودند :إنَّما جُعِلَ یَومُ الفِطرِ العِیدَ لِیَکونَ لِلمُسلِمینَ مُجتَمَعاً یَجتَمِعُونَ فیهِ و یَبرُزونَ لِلّهِ فَیُمَجِّدُونَهُ عَلی ما مَنَّ عَلَیهِم

روز فطر از این رو عید قرار داده شد تا روز گردهمایی مسلمانان باشد، و در این روز گرد هم آیند و برای خدا به صحرا (فضایی باز) درآیند و خداوند را بر منّتی که بر آنها نهاده است ستایش و به بزرگی یاد کنند.

(من لایحضره الفقیه ، ج ۱ ، ص ۵۲۲ )

دعای روز سی ام

بسم الله الرحمن الرحیم

أَللّـهُمَّ اجْعَلْ صِیامى فیهِ بِالشُّکْرِ وَ الْقَبُولِ عَلى ما تَرْضـاهُ وَ یَرْضـاهُ الرَّسُـولُ مُحْـکَـمَةً فُـرُوعُـهُ بِـالاُْصُـولِ بِحَقِّ سَیِّدِنا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ وَ الْحَمْـدُ للّه ِ رَبِّ الْعـالَـمینَ.

خدایا، روزه ام را امروز، مقرون به شکر و قبول قرار بده، آنگونه که تو مى پسندى و پیامبرت راضى است، آن سان که فروعش با اصول، استوار باشد، به حق سرورمان محمد صلى الله علیه و آله و دودمان پاکش. و سپاس و حمد، مخصوص خداى جهانیان است.

شرح دعا

طاعتى خداپسند

خدایا چنان کن که انجام کار

تو خشنود باشى و ما رستگار

قبلاً نیز گذشت، که ارزش طاعت، به «مقبول» شدن آن است.

تا پذیرفته نگردد، ارتقاء درجه نمى آورد، تا قبول نشود، ارج ندارد.

قبولى آن، با اخلاص و نیّت خوب و تقوا و تقیّد به «امر خدا» است.

و تقوا، جز در خط خدا بودن و مطیع فرمان گشتن و حرکت در «سبیل اللّه » و پرهیز از محرّمات الهى، نیست.

خداوند، روزه اى را ارزش نهاده و مى پذیرد، که در کنار پرهیز از خوردن و آشامیدن، پرهیز از گناه و بى تقوایى و آلودگى و غیبت و بدزبانى هم باشد. وگرنه، جز رنج و گرسنگى، ثمرى به بار نخواهد آورد.

شکر خدا نسبت به عبادتمان، همان قبول اوست. و قبولش، آنگاه است که «خداپسندانه» باشد.

وقتى خداپسند است که «پیامبر پسند» هم باشد. چرا که اطاعت پیامبر، اطاعت خداست، پس خشم و «رضاى رسول» نیز همان خشم و رضاى «اللّه » است. رسول خدا صلى الله علیه و آله جز براى خدا خشم نمى گرفت و جز آنچه را، خدا بپسندد، نمى پسندید.

زنى زبان به غیبت گشود، در حالى که روزه بود.

پیامبر فرمود: برو غذا بخور، دیگر روزه نیستى! روزه ات باطل شد.

آرى...روزه اى که مُهر «شکر و قبول» و رضاى خدا و رسول بر آن باشد، دور از غیبت و بهتان و دشنام و لغویّات و «گناهانِ زبانى» است.

«عقیده»، ریشه «عمل»

استوارى هر شاخه، به تنه درخت است. و قوام هر درخت، به قوّت ریشه اش.

در پیکره دیندارى انسان مؤمن، برخى امور، همچون ریشه و بنیان است، برخى به سان رو بنا و ساقه و میوه.

«ایمان»، اساس مسلمانى است. اگر در دل انسان، نسبت به «خدا» و «قیامت» و «وحى»، عقیده باشد و انسان از «باور درونى» برخوردار گردد، این ریشه، تنه استوار دیندارى را برافراشته مى دارد و بر این نهاد، شاخ و برگ هاى عبادت، تقوا، پاکى، پرهیز از حرام، کسب حلال، مروّت و عدالت، رعایت حقوق دیگران و ... مى روید .

در شناخت آنچه «اصل» و «فرع» است، باید دقت کرد و به تقویت ریشه پرداخت، تا تنه و ساقه و شاخه هم رشد کرده نیرومند گردد و میوه و ثمر و سایه دهد.

خداوند، سخن پاک را به درختى پاک تشبیه مى کند که ریشه استوارش در زمین و شاخ و برگ پربارش، بالنده و رو به آسمان است:

«اَصلُها ثابِتٌ وَ فَرعُها فىِ السَّماء»[1] و قوام آن شاخ و برگ، به نیروى اساس و اصل است.

در روایات، برخى چیزها به مثابه ستون و پایه دین به حساب آمده است، از جمله «ولایت» که بدون ولاى اهل بیت و بدون پذیرش ولایت و حاکمیت حق و امامان، اعمال تباه مى شود و تلاشها در جهت انحرافى سوق مى یابد.

در بعضى کلمات، «آل محمّد» اساس به حساب آمده است.

کلام حضرت امیر چنین است: «هُم اَساسُ الدّین وَعِمادُ الیَقین»[2]

دودمان پیامبر، پایه دین و ستون یقین اند.

اگر پیوند با اهـل بیت و اطاعت از رهبرى حق باشد (که اصل و اساس است) امور دیگر نیز درست مى شود و اگر این «اصـل» استوار شود، «فرع»هاى دیگر نیز قوام مى یابد. وگرنه با ضعف ریشه، درخت ها خشکیده یا از جا کنده خواهد شد.

آرى...«ریشه بجا باد اگر برگ و برى مى رود.»

اگر «خداباورى» در دل انسان نباشد، انگیزه اى قوى براى عبادت و اطاعت و اجراى اوامر و نواهى نخواهد بود. پس باید در تقویت و تحکیم آن اصل کوشید و بذر ایمان را در دلها کاشت و روح معنویّت را در کالبدها دمید.

این آرزو و خواسته نیز، در سایه عنایت الهى فراهم مى آید.

در دعاى «مکارم الاخلاق»، امام سجاد علیه السلاماز خدا مى خواهد:

«خدایا... ایمانم را به مرز کاملترین ایمان برسان، یقینم را به مرحله برترین یقین برسان و نیّتم را به مرز بهترین نیّات منتهى ساز و عملم را بهترین عملها قرار بده.»[3]

«ایمان»، «یقین»، «نیّت» و...«عمل»، سیرى خاص را طى مى کند و ایمان، در نهایت به عمل مى رسد، یعنى همان استحکام «فروع» در سایه تقویتِ «اصول».

وداع با رمضان

اینک، در پایانِ خط طواف، بر گرد خانه عشقیم،

خانه عشقى که کانون آن، محبت خداست،

و آرایش آن، طاعت و تقوا، و طهارت و عبادت،

و فرش آن، بندگى است،

و طعامش، معنویّتِ «ذکر» و مائده «قرآن».

اینک، ماه رمضان را پشت سر مى گذاریم.

گرچه آنگونه که شاید و باید، از این سفره رزق الهى و خوان گسترده نعمت پروردگار، توشه نگرفتیم، و غافلانه از کنار این «روزهاى خدا» گذشتیم و خدا را آنگونه که سزاوار «ربوبیّت» اوست، «عبودیّت» نکردیم. ولى چشم دلمان به گوشه اى از عنایت اوست.

بیابان هاى وسیع گناهمان، امیدوار ابرهاى رحمت و باران هاى مغفرتِ اوست.

رمضان به پایان مى رسد، ولى ما در آغاز بندگى هستیم.

امید است که از «کلاس رمضان» دست خالى برنگردیم.

در پایان، با امام سجاد علیه السلام همنوا مى شویم:

امام زین العابدین علیه السلام، در وداع «ماه رمضان»[4] با این ماه، خداحافظى مى کند. وداع کسى که فراق رمضان بر او سخت و ناگوار است و رفتنش غمبار و وحشت آور است و به رمضان درود و سلام مى دهد.

در سلام خداحافظى و بدرود مى گوید:

«سلام و بدرود، اى رمضان، اى ماه بزرگ خدایى،

سلام برتو، اى عید اولیاء اللّه ،

سلام برتو، اى بهترین اوقات و بهترین ماهها و ساعتها،

سلام برتو، اى رمضان، که آرزوها را به هدف نزدیک مى کردى،

سلام بر رمضان، که در این ماه، چه بسیار، از آتش دوزخ، رستند،

سلام بر رمضان، که سراسر سلام بود.

سلام بر رمضان، که با برکت بر ما وارد شدى، و آلودگى گناهان را زدودى.

سلام بر رمضان، اى موهبت خدا...اى ماه اشتیاق!

سلام بر رمضان...

خدایا...بر محمد و آلش درود فرست و آنچنان کن که وقتى رمضان از ما رخت بربست، ما را از خطاها برهانى و با خروج این ماه، ما را از گناهان خارج سازى...

خدایا، عید فطر را براى ما شادى آفرین قرار بده و آن را بهترین روزى قرار بده که عفو تو را طلب کرده و گناه خویش را پاک کرده باشیم...

---

[1] ـ ابراهیم، آیه 24.

[2] ـ نهج البلاغه، خطبه 2.

[3] ـ صحیفه سجادیه، دعاى 20 بلّغ بِایمانى اَکملَ الإیمان....

[4] ـ صحیفه سجادیه، دعاى 45.

منبع : سینای نیاز ؛ جواد محدثی

دعای روز بیست و نهم

بسم الله الرحمن الرحیم

أَللّـهُمَّ غَشِّنى فـیهِ بِالرَّحْـمَةِ وَ ارْزُقْنى فیهِ التَّوْفیقَ وَ الْعِصْمَةَ وَ طَهِّرْ قَلْبى مِنْ غَیاهِبِ التُّهَمَةِ یـا رَحیماً بِعِبـادِهِ الْمُؤْمِنـینَ.

خدایا امروز، سراپاى وجودم را با رحمت، بپوشان، و توفیق و حفظ از گناه را روزیم کن، و قلبم را از تاریکیهاى اتهام، پاک گردان، اى مهربان نسبت به بندگان مؤمنش.

شرح دعا

غرق در دریاى رحمت خدا

بنده مسکین ما، بیا به دربار ما

تا که شوى منعم از دولت بیدار ما

منم خریدار تو، بیا پناهت دهم

رد نکنم هرکه شد، ز دل خریدار ما

غرق گناهى بیا، بر در ما توبه کن

شامل حالت شود، رحمت سرشار ما

عهد شکستى بیا، هر آنچه هستى بیا

خودم قبولت کنم، نمى شوى خوار ما

اگرچه شرمنده اى، زجرم و تقصیر ما

در صف مستغفرین بیا به بازار ما

غرق گنه! ناامید مشو ز درگاه ما

که عفو کردن بود، در همه دم کار ما

بنده شرمنده تو، خالق بخشنده من

بیا بهشتت دهم، مرو تو در نار ما

در دل شب خیز و ریز، قطره اشگى ز چشم

که دوست دارم کند، گریه گنهکار ما

خواهم اگر بگذرم، از همه عاصیان

کیست که چون و چرا، کند زکردار ما؟

* * *

ماه خیر و برکت، رو به پایان است.

خوشا آنکه در این ماه، قدمى رو به خداوند برداشت،

توبه اى کرد، ذکر و حالى داشت، سوز و گدازى داشت، دعاى نیمه شبى، ناله سحرگاهى! صداى زمزمه «یارب»ى، «خدایا»ئى، نواى ناب «تلاوت»! فغان خسته دلى، بانگ خوبِ «العفو»ى!...

خدایا! رحمت تو گسترده است،

ما را هم مشمول این رحمت قرار ده.

نه آنکه رحمتت، گوشه اى از زندگیمان را فرا گیرد،

نه آنکه، یک روز یا یک لحظه، مورد رحمتت باشیم،

نه ... نه، خداوندا، ما را غرق در دریاى رحمت خویش قرار ده.

ردایى از رحمت، بر سراسر وجودمان بپوشان.

* * *

خدایا ...

توفیقمان عطا کن، که بى توفیقى، بدعقوبتى است.

دیده و این همه خشک؟!

نَفَس و این همه سرد؟!

تو و این سنگدلى؟! من و این بى دردى؟!

نه، خدایا، نه... من از پوکى و پوچى و عبث، بیزارم.

زندگیم را سرشار از نیکى بگردان،

حیاتم را، قدم زدنى در «صراط مستقیم» به سوى خودت قرار ده، لحظه هاى عمرم را از نیکى و خیر، پربار بگردان.

توفیقم ده، «عصمت» عطایم کن.

خدایا، دل و دیده ام، قلب و جانم، در معرض خطرهاست:

وسوسه هاى شیطانى، تدلیسهاى ابلیس، ریاها، خودنماییها، فخرفروشیها، غرورها، خودپسندیها.

خدایا... دامهاى شیطان در سر راهم نهاده شده است.

بصیرتى باید، تا دام ها و دانه ها را ببینم و فریب دام و دانه نخوریم.

«عصمت»ى باید، تا قلب و فکرم، از گناه و عصیان، مصون باشد.

«تقوا»یى لازم است، به عنوان یک عامل حفاظت و باز دارنده، تا در سراشیبى هاى سقوط و در زلزله هاى هبوط شرف، نگهبانمان باشد.

اگر «نفس امّاره» را مهار نکنیم،

اگر «غرایز شهوانى» از کنترلمان خارج شود،

اگر «دنیازدگى» به سراغمان آید، اگر...

خدایا، خدایا، چه دامهایى، چه پرتگاهى!

از تو «توفیق» و «عصمت» خواسته ایم.

* * *

خدایا... قلبمان را به تو مى سپاریم،

این قلب را که گناه، آلوده و تیره اش مى کند، تهمت زدن به دیگران، آکنده از کینه و بدبینى اش مى کند، بدبینى، تاریکش مى سازد، بدخواهى، برظلمتش مى افزاید، سوءظن درباره دیگران، کانون فتنه و فسادش مى کند.

خدایا... اگر جسممان به «پاکیزگى» نیاز دارد، جانمان به «پاکى» بیشتر نیازمند است.

اگر بدنمان تطهیر لازم دارد، روحمان طهارت بیشترى مى خواهد.

و این در دست توست، اى پروردگار،

که تو پاک کننده جانها و مطِهّر دلهایى،

تو، خود پاکى، و پاکى را دوست مى دارى و پاکان، اولیاى تو هستند.

خدایا... در «طهارت قلب»، به تو محتاجیم، حاجتمان را برآور،

ـ اى قاضى الحاجات!...ـ

منبع : سینای نیاز ؛ جواد محدثی

دعای روز بیست و هشتم

بسم الله الرحمن الرحیم

أَللّـهُمَّ وَفِّرْ حَظّى فیهِ مِنَ النَّوافِلِ وَ أَکْرِمْـنى فیـهِ بِاِحْـضـارِ الْمَسـائِلِ وَ قَرِّبْ فیهِ وَسیلَتى اِلَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسائِلِ یـا مَنْ لا یَشْـغَلُهُ اِلْحـاحُ الْمُـلِحّـینَ.

خدایا در این روز، بهره ام را از مستحبات، افزون گردان، و مرا با حاضر کردن خواسته ها، گرامى بدار، و از میان وسایل، وسیله رسیدنم به حضورت را، نزدیک گردان، اى که پافشارىِ اصرارکنندگان، بازش نمى دارد ومشغولش نمى کند.

شرح دعا

اگر لذّتِ ترک لذّت بدانى...

«گرچه ره تاریک است،

و پر از وسوسه شیطانى است،

لیک...خورشید هدایت با توست

گام «اخلاص» تو را مى باید، تا به منزل برسى.

کوله بارى بردار،

زاد و رهتوشه اى از «صبر» و «یقین»

زرِهى از «تقوا»

مشعلى از «ایمان»

راه...جز با قدم «صدق» نمى گردد طى.»[1]

* * *

«نوافل»، جمع نافله است.

نافله، از ریشه لغوى «نَفل»، به معناى زیادى و افزایش است.

«انفال» هم، یعنى ثروتها و نعمتهاى عمومى که خداوند براى امّت اسلامى و همگان، زیاد کرده است.

«نوافل» یعنى نمازهاى مستحبى، که زیاده از واجبات و فرایض است.

هر عمل خوب و مستحبّى که انجامش واجب و الزامى نباشد و بالاتر از حدّ تکلیف الزامى باشد، «نوافل» است.

بهره اى که انسان از انجام کارهاى استحبابى و فوق برنامه مى برد، در جهت حفظ بیشتر واجبات است.

وقتى کسى بیش از مقدار واجبات، تکالیفى را هم که الزامى نیست ولى انجامش خوب است انجام دهد، این نشان دهنده علاقه و کشش او به طاعات و حسنات است، به نحوى که حتى خارج از تکلیف شرعى واجب، محبّت صالحات، او را به عمل نیک وامى دارد.

وقتى کارگر و کارمندى خارج از ساعت ادارى هم «فوق العاده» کار مى کند، نشان میزان علاقه او به کار است، که حتّى در چهار چوب شرح وظایف ادارى و کارى، خود را محدود نمى کند.

انجام نوافل و مستحبّات نیز اینگونه است. کشش «عبد» را به سوى خدا و علاقه او را به عبادت نشان مى دهد و مى رساند که این مؤمن، در طاعت، اکتفا به حدّ الزامى شرعى نمى کند.

به یک تعبیر مى توان گفت: مستحبات و نوافل، نگهبان واجبات است. و آنکه غیر از واجبات هیچ عمل مستحبّى انجام ندهد، امکان خلل و لطمه در واجباتش هم وجود دارد.

انجام مستحبات، چون از روى علاقه است نورانیّتى خاص مى آورد.

وقتى نماز شب بخوانید، یا روزه مستحبّى بگیرید، یا صدقه استحبابى و انفاقات، انجام دهید، وضوى مستحبّى بگیرید، نافله هاى شبانه روزى بخوانید، 
احساس مى کنید زمینه پاکى دل و تقواى قلب بیشترى پیدا کرده اید.

این است بهره مستحبّات و «حظّ نوافل»، که از خداوند خواسته ایم در این ماه و این روز، بهره ما را از «نوافل»، فراوان بگرداند.

به «خواسته ها» رسیدن

کرامت، در آنست که انسان به خواسته هایش برسد.

«مسائل» انسان، اگر برآورده نشود، و اهداف انسانى بشر، اگر تحقّق نیابد، نوعى وازدگى و سستى و تهاون پیش مى آید.

آنچه را «مى خواهیم»، باید در طلبش بکوشیم، تا به آن برسیم. از خداوند خواسته ایم که با احضار آن خواسته ها، ما را مورد اکرام و گرامیداشت قرار دهد و ما را در رسیدن به نیازها و خواسته هایمان توفیق دهد.

در اینجا «وسیله» هم لازم است.

راه به سوى خدا، به اندازه شمار همه افراد است:

(اَلطُّرُقُ اِلَى اللّه ِ بِعَدَدِ نُفُوسِ الخَلائِق)

ولى از کدام راه باید رفت که زودتر رسید؟!

کدام وسیله، ما را به خدا، نزدیک تر مى کند؟

«شهادت، یک راه میان بر است که انسان را به خدا مى رساند». پس، شهادت هم، یک «وسیله» است براى «قرب».

قرب به خدا، هدف است.

از طریق عمل صالح و تقوا مى توان به خدا رسید. نیز، از طریق ایثار و گذشتن از مال و جان!

بیراهه رفتنها، دور افتادنها، از قافله عقب ماندنها، به خواب رفتنها، همه آفت سلوک است. باید راه راست رفت. نزدیکترین راه، «صراط مستقیم» است. همچنان که نزدیک ترین فاصله میان دو نقطه را «خط مستقیم» گویند.

«کاروان رفته و ما، مانده ز راه

گرد این قافله را مى بینیم

«وادى ایمن» و منزلگه دوست

گرچه دور است، ولى

این قدر هست که بانگ جرسى مى آید.

راه باید افتاد!...»[2]

امّا اینگونه نیست که هرکس به راه افتد، برسد!.

به قول خواجه عبداللّه انصارى، در تفسیر ادبى آیه «اِهدِنَا الصِّراطَ المُستَقیم»:[3]

«نه هرکه «راه» را دید، در راه برفت. و نه هرکه رفت، به مقصد رسید!

بسا کس که شنید و ندید، و بسا کس که دید و نشناخت،

و بسا کس که شناخت و...نیافت!

بسا پیر مناجاتى، که از مرکب فرو مانَد،

بسا یار خراباتى، که زین، بر شیر نر بندد.»

درسى از خداشناسى

خداوند، نداى این همه بندگان را در هرجا مى شنود،

و دعاى همه را، به هر زبانى سمیع و مجیب است،

امّا پاسخ یک دعا و ندا، او را از دیگر نیازها و رازها و دعاها باز نمى دارد.

این از ضعف ماست که اگر به کارى مى پردازیم، از کارهاى دیگر باز مى مانیم. اگر گوش به صدایى مى دهیم، صداهاى دیگر را نمى شنویم. اگر توجّهمان به چیزى جلب مى شود، از چیزهاى دیگر غافل مى شویم. چرا که ما محدودیم و ناتوان.

امّا...خداوند، نامحدود است و توانا. اصرار و ندا و مناجات این همه بندگان، در هر لحظه از لحظات، او را مشغول نمى کند:

یا مَنْ لایَشْغَلُهُ اِلحاحُ المُلِحّین.

در قیامت کبرى هم چنین است، در رسیدگى به حساب بندگان.

راوى از امام على علیه السلام مى پرسد: خداوند در قیامت، این همه بندگان را چگونه مى تواند محاسبه کند؟

امام پاسخ مى دهد: همچنانکه در دنیا روزى شان مى دهد و رزق دادن به بعضى، مانع از رزق دادن دیگران نمى گردد.[4]

آرى... خدا شنوا و بیناست. از میان این همه شور و غوغاى نیایشگران، صداى همه را مى شنود و نداى همه را پاسخ مى گوید.

در دعاى «جوشن کبیر»، بند (99) مى خوانیم:

«اى خدایى که شنیدنى او را از شنیدن دیگر مشغول نمى کند،

اى خدایى که کارى، او را از کار دیگر باز نمى دارد،

اى خدایى که سخنى، او را از سخن دیگر باز نمى دارد،

اى خدایى که سؤالى، او را از سؤال دیگر، به اشتباه نمى اندازد،

اى خدایى که چیزى، او را حاجب از چیز دیگر نیست.

از خدایى که اصرار اصرارکنندگان، او را ملول و ناراحت نمى کند...»

آرى ... خـدا لطیف و خبیر است.

سمیع و بصیر است.

مجیب الدعوات و قادر و تواناست...

---

[1] ـ از نویسنده.

[2] ـ از نویسنده.

[3] ـ در تفسیر کشف الأسرار.

[4] ـ قد سُئل: کیف یُحاسِبُ اللّه ُ الخلقَ على کَثرتِهم؟ قال: کما یَرزُقُهم على کثرتِهِم نهج البلاغه، صبحى صالح، حکمت 300.

منبع : سینای نیاز ؛ جواد محدثی